Şampiyonluk yolunda Manchester City ile yarışan Liverpool herhangi bir kayıp yapma lüksüne sahip olmadığının bilinciyle bu maça çıktı. Chelsea tarafında ise sezon boyunca tartışılan Sarri ve oyuncuları sezonu şampiyonlar ligi potasında bitirmek amacıyla bu maçı kazanarak avantajlarını sürdürmek istiyordu. İkinci yarının başında iki dakika arayla gelen Liverpool gollerine engel olamayan Chelsea sahadan 2-0 mağlup ayrıldı ve ilk dört yarışında yara aldı.
Ortalama pozisyonlar
Maç önünde ilk 11’ler açıklandığında ilk göze çarpan nokta Chelsea’nin 2-0’lık City galibiyetinde olduğu gibi Hazard’ı ileri uçta kullanacak olmasıydı. Daha önceki örnekler Sarri’nin bu maça biraz daha konservatif bir şekilde yaklaştığına işaret ediyordu bu sebeple. Nitekim maçın başında da daha agresif başlayan taraf Liverpool oldu. Ön alanda Liverpool’dan bu sene görmeye alıştığımız daha az efor daha fazla pozisyonel baskıdan ziyade oldukça efora dayanan bir baskı gördük. Maçın ilk dakikalarında buna ayak uydurmakta çok zorlandı Chelsea ve topu Liverpool’a teslim etti. Rakip sahada Liverpool’un planı kenarlarda sayısal olarak çoğalarak rakibi de çoğalmaya zorlayıp ardından merkezdeki boş oyuncuyu kullanarak oyunun yönünü değiştirmekti. Bunun dışında klasikleri olarak Salah ve Mane’yi rakip stoperlere yakın oynatarak rakip bekleri daralmaya zorladılar ve kenarları bekleri ile sıklıkla kullandılar. Chelsea ise Higuain oyuna dahil olana kadar sadece Hazard’ın sürükleyeceği hızlı geçiş hücumları ile rakip kaleye gelmeye çalıştı. Ama birkaç pozisyon dışında Hazard oldukça yalnız kaldı. Rakip sahaya yerleşebildikleri sekanslarda ise genellikle Jorginho ile oyunun yönünü sürekli değiştirerek kenarları kullanmaya çalıştılar.
Liverpool maça oldukça agresif bir ön alan baskısıyla başladı. İlk pozisyonda Jorginho’ya Henderson baskı yapıyor ve Mane de iki opsiyonu kontrol ediyor. Jorginho’nun kenara doğru oynamaya çalıştığı pasa ise görselde gözükmeyen Keita efor göstererek pas arası yapıyor ve topu kazanıyor. İkinci pozisyonda da her opsiyonunu kapatan ve toplu oyuncuya Firmino ile baskı getiriyor Liverpool ve topu rahat bir şekilde kazanıyor ;
Chelsea ön alanda baskı yapmaktan ziyade rakibi kendi yarı sahasında karşılamayı tercih etti. Merkezi oldukça kalabalık tutarak alan vermediler. İlk yarı genelinde savunmada sezon genelindeki hallerinden çok daha kompakt ve güvenilir gözüktüler. Firmino’nun derine indiği pozisyonları ise Jorginho’nun takibi ile savunmaya çalıştılar ;
Liverpool’un kenarlarda kalabalıklaşarak rakibi de kenarlarda kalabalıklaşmaya zorlayarak merkezdeki boş adamı kullanarak oyunun yönünü değiştirmeyi amaçladığını söylemiştik, işte buna dair iki örnek. İlk pozisyonda Keita’nın sola çevirdiği pozisyonda Mane ortalıyor ve Salah müsait bir pozisyondan yararlanamıyor. Ama konsepti anlatmak için oldukça iyi iki örnek ;
Liverpool’un alametifarikası olan rakip bekleri daralmaya zorlayarak beklerine alan açmalarının örneklerinden. Takımda Alexander Arnold gibi uzun mesafe diyagonal pasları çok iyi atan bir beke sahip olmakta bu boşlukları değerlendirmek konusunda işini kolaylaştırıyor Liverpool’un ;
İlk pozisyonda Salah ve Arnold’un pozisyonları Liverpool için bek ve kenar oyuncularının sahadaki geometrisinin önemini anlatıyor. Ama Chelsea’de tabiki bunu biliyordu ve Arnold’un arkasında bıraktığı alanları kullanmak için çabaladılar. İkinci pozisyonda ilk yarının en önemli tehlikesini yaratıyor Chelsea ve Arnold’un ne kadar ileride yakalandığını görüyoruz ;
Chelsea rakip sahaya yerleştiğinde Jorginho’yu kullanarak oyunun yönünü değiştirdi sürekli olarak. Kenarlarda 1v1 pozisyonlar yaratmaya çalıştılar Hudson Odoi ve Willian ile. Ama Liverpool savunması bu pozisyonlarda kaymaları oldukça başarılı bir şekilde yaptı. Salah ve Mane’nin savunma disiplinleri de bu konuda oldukça dikkat çekiciydi ;
Hücum çeşitleri ve topa sahip olma
Genellikle topa sahip olmayı isteyen bir takım olarak görünen Chelsea yazının başında belirttiğimiz gibi Hazard’ın ileri uçta yer aldığı maçlarda daha konservatif bir futbolu tercih ediyor. Keza totalde Liverpool %58 ile maç boyunca topa sahip olan taraf oldu. 30-45. dakikalar arası dışında hiçbir sekansta topa Liverpool’dan fazla sahip olamadı Chelsea. Bunun yansımasını da üçüncü bölgeye 259 pas denemesi yapan Liverpool’a karşı 137 denemede kalmalarından görüyoruz.
İki takımın hücum girişimlerini yaptıkları bölgelere baktığımızda ise Liverpool’un kenarları kullandığını görüyoruz. Chelsea tarafında ise Arnold’un arkasında bıraktığı alanı kullanmayı ne kadar hedefledikleri ortada. Liverpool maç boyunca 23 orta denemesinde bulundu ve bunların çoğunu da bekleri üzerinden gerçekleştirdi.
Pas bağlantıları
Liverpool’un pas bağlantılarına baktığımızda basit bir şekilde rakip yarı sahaya nasıl stoperlerin beklere verdiği paslar üzerinden geçmeye çalıştıklarını görebiliyoruz. Ardından da ortalama pozisyonları da dikkate aldığımızda kenarlarda rakibe üstünlük sağlamak için nasıl o kenarın üç oyuncusunun da birbirine opsiyon olduğu ortada.
Chelsea tarafında ise sol tarafı kullanmaya meyilli olduklarını burada da görüyoruz. Hazard, Willian, Loftus Cheek, Emerson ile o tarafta yaratıcılık göstererek hala işin savunma kısmında Robertson kadar güvenilir olmayan Arnold’un üzerine girmeyi amaçladılar.
Sonuç
Liverpool maça daha iyi başlayan ve baskın gözüken taraf oldu. Hücum geçişlerinde istediklerini pek alamasalar da Chelsea işin savunma kısmında ilk yarı özelinde iyi bir iş çıkardı. İkinci yarıda iki dakika arayla iki gol yemelerine rağmen de maça ortak oldular. Hazard ile iki net fırsat yakaladılar ama değerlendiremediler.
Liverpool her ne kadar iyi bir maç çıkarmış olsa da maçın berabere bitmesi oldukça olasıydı. Maçın sonu itibari ile herkesin kafasında iki soru oluştu; Liverpool kalan fikstüründeki kağıt üzerindeki en zor maçından galibiyetle döndüğüne göre şampiyonluk bu sene gelebilir mi? İkinci soru ise, Sarriball sadece zor takımlarla karşılaşana kadar mı uygulamaya dökülmeye çalışılıyor?